رسیـــده هفتمین ســال جــدایــــی

صــدایت میزنـــم سیــــــد کجـــــایـــی

یقیـــــن دارم که امشــــــب در کنـــــار

شهنشــــــاه نجــــــف یـــــا کربـــلایی

تو تنهـــا ذاکــــــر افلاکـــی هستــــی

ز داغ مـــــادرت ســر مــی شکستـی

خــدا یــارت،خــدا پشــــت و پنـــاهـت

نجــف یــا کربــــلا،هرجـــا که هستی

خدایـا هفتمین ســـال تمــــام است

نمیدانــم غــم و شــادی کـدام است

رفیقـــان ذاکــــــر افلاکـــــی ام کــو؟

خــدا داند دگــر کـــارم تمـــــام است

غریبانـــــه کجـــــا رفتـــی ز پیشـــم

که هجـــرت کرده خاکســتر نشــینم

بیادت ســـر به بستـــــر می گــذارم

که شــاید خــواب چشمــانت ببینــم

خیالـــت با دلــم گشتـه هـم آغـوش

بمیـرم که تو را دیـدم کفـــن پــــوش

نوای تــــو اگرچـــه گشتــه خامـوش

نگـــردد یــــاد تــــو هــرگز فــراموش

ز ســــوز دل زنــــم آتـــش بـر افلاک

کنم آخـر ز غصـه سینــه ام چـــــاک

ندانـــد حــــــال زارم غیـــــر آنکــس

که همچون ذاکری را کـرده در خــاک

خــدایا نـور چشمـــــان تــــرم رفـت

امیـــد و آرزویـــــم از بـــــرم رفـــت

صدای دلنشینـش گشته خامــوش

به همـــراه سیـد،جان از تنــم رفت

ز عشـــق ذاکــــر افلاکــی مستم

ندانم من که هستم یا چه هستـم

بـــه کوری دو چشـــم اهـــل سنت

امیرالمومنیــــن را می پــــرستـــم